WINTERSPORT EN SARAH

16 Januari om 18.45uur 's avonds vertrok de bus met de club vanaf de sporthal de Eendraght richting Sôll in Oostenrijk. We waren met een groep van 35 man, 15 wandelaars en 20 skieërs. Het is dan weer een drukte van belang, spullen verzamelen bij de sporthal en natuurlijk bijkletsen want de meesten heb je bijna een jaar niet meer gezien of gesproken. Altijd weer leuk, de bus was zo ingeladen en we vertrokken lekker op tijd. Onderweg een paar keer gestopt, slapen in de bus ging op de heenweg vrij redelijk. Het weer was ook goed, het reed heerlijk aan en om even 06.30u stonden we al voor het hotel! Een enkeling van ons dacht dat dit de stop was voor de chauffeurswissel! Bij aankomst is het altijd even een drukte, met zovelen en zovelen koffers en skies. Maar ook dit ging voorspoedig, op 1 koffertje na want dit bleek als enige op een andere etage terechtgekomen. Maar ook dat werd ontdekt. De tafel stond al gedekt voor het ontbijt. Dit is altijd uitstekend geregeld. Heerlijk met elkaar op het gemak ontbeten want de kamers zijn zo vroeg nog niet klaar. In de loop van de ochtend met een groepje gaan wandelen want na een nacht hangen in de bus is dit wel goed voor de doorbloeding. We zijn bij de skipiste wezen kijken, gelukkig licht er ook sneeuw! Op de terugweg in het dorp rondgekeken, boodschapjes gedaan en lekker gelunched. Het zonnetje scheen, zodat we heerlijk op het terras konden zitten. Hierna rustig teruggewandeld naar het hotel, gelukkig waren de meeste kamers klaar. Deze zien er prima verzorgd uit. De spullen uitgepakt en klaargelegd voor morgen.

Het diner in dit hotel is prima verzorgd; keuze uit 3 menu's waaronder een vegatarisch, ze besteden hier goed aandacht aan met diverse extra's.

De eerste avond gaan de meesten vroeg naar bed want echt slapen doe je niet goed in een bus.

De skipassen waren ook geregeld en kregen we 's middags uitgereikt. Zondag is het dan zover, we gaan de pistes onveilig maken. Het is een fraai skigebied. Er is meestal 1 persoon de 'leider' en de rest volgt. We wachten regelmatig op elkaar, waarnodig helpt men elkaar. We zijn met een groep van 13 personen, zes waren apart gaan skieën en eentje had les. Meestal bleven we met hetzelfde groepje samen, af en toe viel er eentje eerder uit (of lag op bed), het is naar ieders keuze, met elkaar is het ook gezellig koffie drinken, lunchen en natuurlijk skieën. Want dat hebben we goed kunnen doen en we hebben de nodige kilometertjes gemaakt. Met het nummer van je skipas kon je aan het eind van de week op internet kijken hoeveel je had geskied, ik kwam in zes dagen op een goede 143km. , niet slecht toch?

We hebben 1 dag gehad dat het weer minder was, slecht zicht, mist en sneeuw. De meesten van ons hielden het dan ook vroeg voor gezien. Gelukkig viel er ook 's nachts een keer sneeuw zodat we de dag erna heerlijk konden skieën, want heel veel sneeuw lag er niet meer en de temperatuur was wat aan de hoge kant zodat ook sneeuwkanonnen weinig konden betekenen. Maar we hebben niet te klagen gehad, ook is iedereen heel gebleven.

Dinsdag was een andere dag dan anders, mijn verjaardag en dit jaar kwam ik Sarah tegen. Het begon al nadat ik uit de badkamer kwam; op bed lag een bekende jurk(had Ina aangehad toen zij 50 werd), ben even van schrik naar toilet gegaan. Maar ik heb de jurk toch maar aangedaan, kijk voor het bewijs maar naar de foto's. Je voelt je wel even lopen in het hotel met die fraaie jurk, maar goed, ook dat overleefd. Piet had de avond ervoor bij het hotelpersoneel geregeld dat er een plekje apart was gedekt, heel leuk. Uiteraard was Piet niet de enige die wist dat ik 50 werd, want een ieder van de groep kwam feliciteren, wel leuk natuurlijk. Even na 08u het 1e telefoontje uit Hellevoetsluis, de Vliedberg natuurlijk. Na het ontbijt maar de skikleding aangedaan want om als Sarah te gaan skieën zag ik niet zo zitten. Piet had gelukkig geen labeltje of iets dergelijks voor op de skikleding, had ik wel half om half verwacht! 's Avonds was er zoals elk jaar de traditionele bingo! Wel toevallig dat het nu op mijn verjaardag was maar dat daargelaten. Bij het avondeten (niet meer als Sarah verkleed) bleek de tafel feestelijk gedekt, kreeg een apart toetje, met een kleine aanpassing voor mijn reisgezelschap. Heel leuk allemaal. Bij een trekking van de bingokaartjes, hoe toevallig toch, bleek er een flesje Sarahwijn te zijn. Zo was het al met al een hele leuke en aparte verjaardag.

Voor we er erg in hadden was de week voorbij en ving de terugreis aan. De laatste dag gaan we nooit skieën, we hebben een klein wandelingetje gemaakt naar de skipiste om onze skipas in te leveren, we kregen de borg weer terug. Piet was nog niet in orde, had weinig fut om te wandelen en bleef bij de tv want de Hahnenkamafdaling was te zien, altijd spectaculair. Nog eventjes in het zonnetje gezeten, een boek gelezen. 's Avonds om 17.30u werd de laatste maaltijd geserveerd, in plaats van 21.45u konden we om 20u al vertrekken. Ook de terugreis verliep heel voorspoedig, wel minder geslapen, en om 06.30u stonden we al bij de sporthal in Hellevoet! Zoals vorig jaar ook aan de moriaanseweg ontbeten, ze waren nog nooit zo vroeg op een zondagmorgen! UIteraard bij de bus een drukte, spullen bij elkaar zoeken, een laatste hand schudden en dan zit de wintersport 2009 er weer op, op naar 2010!

Bij thuiskomst had ik wel een beetje gerekend op enige versiering, maar er was meer gebeurd tijdens mijn afwezigheid. Vooraf had ik gezegd weinig trek te hebben om mijn verjaardag te vieren op de dag dat we uit Oostenrijk terug zouden komen. Maar wat schets mijn verbazing; de hele huiskamer was verbouwd, in de koelkast, de vriezer en de voorraadkast stonden veel meer spullen dan wij daar achter hadden gelaten! Piet zei weinig en ging rustig de post doornemen. We hebben gedouched, koffers opgeruimd, wasmachine aangezet, en rustig op de bank gezeten. Afwachten maar. Rond de klok van 14u stond de eerste visite voor de deur, mijn schoonfamilie had (in opdracht van Piet) het nodige gedaan. Er waren zo'n 25 man in huis. Uiteraard moest ik mijn Sarahjurk weer aan, heb dit maar gedaan want protest zou toch niet helpen. Verder werd ik lief maar dringend de keuken uitgestuurd, alles werd gedaan. Er was goed voor de inwendige mens gezorgd. Er bleven de nodige ook een hapje mee eten. Om 21u 's avonds was de visite verdwenen, veel afwas stond er niet meer. Rustig op de bank neergezakt, kadootjes bekeken en na zitten genieten van de dag. Want ondanks het feit dat we de nacht hadden doorgebracht in de bus, we moe waren, Piet was nog verkouden, was het een geslaagde verrassing!

BEA WORDT SARAH!!!

Hier volgen enkele foto's van een heuglijke gebeurtenis; Bea ziet Sarah!

Mijn broer Henk met zoon Christiaan en dochter Lara

Piet, neeft John en zwager Ben aan de afwas! Sarah overziet de boel eens

Dit hing op het raam bij thuiskomst uit Oostenrijk

Het is wel duidelijk wat er bedoeld wordt, nietwaar?

WINTERSPORT 2009

Hier volgen enkele foto's van onze wintersportvakantie

Dit is in de kerk van Sôll

Dinsdagochtend 20 januari; Sarah!!Als Sarah ook ontbeten!

Een blik op het dorpje Sôll

VERVOLG JANUARI

We zijn allebei hoestend en proestend het nieuwe jaar ingegaan. Ik was er gelukkig betrekkelijk snel weer vanaf. Maar Piet is voor de kerst al begonnen en het is nog steeds niet over. In de wintersportvakantie is hij al een middag eerder gestopt en in bed gestapt, de volgende dag is hij helemaal niet wezen skieën en heeft hij de halve dag geslapen! Nou, dat is niets voor hem. Terug in nederland is hij maar naar de huisarts gegaan en heeft een kuurtje gekregen, bloedgeprikt (bloedsuikerwaarde iets verhoogd) en morgen weer terug. Is inmiddels al een week ziek thuis!

Vlak voor de vakantie bij de Grave geweest; het frame boven en onder is klaar, wel wennen, onderframe moest de volgende dag aangepast en het bovenframe floept er regelmatig uit bij het eten. Inmiddels ben ik er wel redelijk aangewend maar 12 februari moet ik nog wel terug.

Afgelopen maandag voorzichtig weer begonnen met blazen, moet zeggen dat dit behoorlijk wennen is en ik moet anders aanblazen, maar we doen ons best.

Bij Voorne en Putten inmiddels weer een nieuwe dirigent, de nodige proefdirecties gehad en er is iemand aangesteld. Hopen maar dat deze rust brengt en een aantal jaren voor de club blijft staan.

De week na onze vakantie is mijn broer een aantal dagen in het ziekenhuis opgenomen geweest, hij heeft door de botontkalking al de nodige problemen en nu verdacht men hem van een longembolie maar dat valt gelukkig mee, hij is weer thuis maar de nodige onderzoeken volgen nog. Al met al een druk maandje zo.