2011 - Het laatste bericht van Australië

HET ALLERLAATSTE BERICHT



De skyline van Melbourne vlakbij ons hotel



We zijn inmiddels weer thuis. We hadden voor de terugreis naar het vliegveld via het hotel de shuttlebus geregeld. Deze kwam keurig op de afgesproken tijd. Er werden meer mensen opgehaald. Wij dachten dat we met dezelfde bus naar het vliegveld gebracht zouden worden maar dat bleek niet het geval. We kwamen terecht bij een terminal alwaar we over moesten stappen op een andere bus, tevens bleek dat we eerst nog een ticket moesten kopen niet bij de chauffeur zoals verteld was maar bij een loket. 

Ons zelf op de foto in de grote spiegelende ramen van een kantoorgebouw in Melbourne

Maar goed, dit verliep verder redelijk vlot en we konden met de volgende bus mee naar het vliegveld. Dit was een ritje van ongeveer 20 minuten. We hadden de tijd dus we konden op het gemak uitzoeken waar we moesten wezen. Alleen stond op ons ticket een ander vluchtnummer dan op de informatieborden op het vliegveld, hier stond wel Hong Kong vermeld en de juiste vertrektijd alleen het vluchtnummer was anders. Het was even zoeken naar de juiste informatiebalie maar het bleek dat er twee verschillende vluchtnummers in het zelfde vliegtuig mee te gaan. Je staat toch even raar te kijken. We hebben ons ingecheckt en zijn wat gaan eten want inmiddels was het ruim lunchtijd geweest. 

PIet wacht op het vliegtuig naar Hong Kong en dan door naar Amsterdam



De eerste vlucht was van Melbourne naar Hong Kong; hier zijn we overgestapt en de volgende vlucht naar Amsterdam ging 3,5 u later aangezien we nog moesten wachten op een vlucht uit Sydney die ook met ons mee moesten. Gelukkig heb ik tijdens de 2e vlucht nog wat kunnen slapen, wat heet slapen meer hazenslaapjes (of hoe zeg je dat?).





ons vliegtuig naar Amsterdam





Vrijdagmorgen om ongeveer 07u Nederlandse tijd zijn we geland op Amsterdam Airport. Het bleek dat er bij de Gate nog een extra paspoortcontrole was; wie of wat ze zochten was ons niet bekend maar het kostte wel meer tijd. Het wachten op de bagage nam ook wat tijd in beslag, onze bagage was vanuit Melbourne door gelabeld en kwam als laatste op de band zodat we ruim een uur later door de douane kwamen. Hier stond onze familietaxi(broer en zwager) al op ons te wachten. Dat was wel fijn, want om na een dergelijke reis nog met het openbaar vervoer naar Hellevoetsluis is toch wat omslachtig. Alles bij elkaar hebben we ongeveer 21 uur gevlogen, met alle tijdsverschillen er nog bij zijn we een aardig poosje onderweg geweest. In Melbourne is het ruim 9,5u later zodat wij toch nog het gevoel hadden dat het al 16.30u was. Na thuiskomst eerst het nodige binnengebracht, wat post doorgekeken en de ouders bezocht in de Rozenhoek want deze zaten toch wel met spanning op onze komst te wachten. We hebben verder de dag doorgebracht met opruimen, wassen, post doornemen en boodschappen doen. We voelden onze redelijk uitgerust zodat we ’s avonds (Nederlandse tijd) 21.30u naar bed zijn gegaan. We waren toen wel moe maar het is het beste om je zo snel mogelijk aan te passen aan de tijd hier. Terugkijkend kan ik zeggen dat we een hele fijne en mooie vakantiereis hebben gehad, ondanks zorgen rondom ons thuisfront. De grootte van het land, de enorme ruimte en leegte heeft de meeste indruk gemaakt. De openheid en vriendelijkheid van de bevolking, ongeacht welke staat, is ook wel opvallend. Wat me verder opviel was de zwaarlijvigheid van een hoop mensen. In Nederland hebben er ook velen last van overgewicht maar in Australië viel me dat heel erg op. Het is een heel sportminnend land maar ook prestatiegericht. Alles is heel groot, van hamburger tot de wegen aan toe. Er is een enorme hoeveelheid ruimte. Het trekken met de camper is ook prima bevallen, de 4WD beviel ook maar aangezien we die maar twee hebben gehad kon ik mijn draai niet helemaal vinden, ik was te zeer gewend aan de ruimte in het andere campertje. We hebben totaal bijna 15.000km gereden! En we hebben ons hiervoor niet hoeven haasten, integendeel. We hebben een hoop gezien, ook e.e.a. gemist maar je kunt gewoon niet alles bekijken. De reis was via Wereldcontact prima geregeld, we hadden van één van hun vrijwilligers een globaal routeschema gehad waar we van afgeweken zijn op zijn tijd maar wat ook een hele goede leidraad was. Leuk ook dat er toch de nodige mensen zijn geweest die ons via mijn dagboek hebben gevolgd, bedankt voor alle reacties. We gaan verder met de fotoalbums en zodra alles voorzien is van tekst, zullen we jullie de links doorsturen zodat alle foto’s te bekijken zijn. Maar dat zal nog wel de nodige tijd vergen want het Nederlandse leven gaat gewoon verder en vraagt ook de nodige tijd en aandacht. En, na een dergelijk lange reis van 3 maanden is het toch ook weer fijn om thuis te zijn in ons eigen kleine kikkerlandje, weer terug naar het ‘gewone’ leven met alle dingen die hier bij horen.



2011 - 25, 26, 27 en 28 November - Australië

Alice Springs

Deze dag besteed aan het centrum van Alice Springs. We hebben Anzac Hill bezocht; genoemd naar het Anzac (Australian New Zealand  Army Combination) monument uit 1934. Australië heeft zo stiekem weg heel wat soldaten verloren in diverse wereldoorlogen waar je in Nederland niet zo over hoort. We zijn in The Women’s Hall of Fame geweest. Dit is een museum opgezet in de oude gevangenis van Alice Springs. Je krijgt echt het idee dat je nog binnen de gevangenismuren loopt. Het museum is gewijd aan de buitengewone levens van gewone pioniersvrouwen in Australië van vroeger tot vandaag de dag. Je ziet ook vrouwen van aboriginal afkomst. Wat opvalt in Alice Springs is, dat je hier veel groepjes aboriginals ziet rondwandelen, zitten op de grond of wat dan ook maar er zijn er vrij veel. En dat is me nog niet eerder ergens opgevallen. Vermoedelijk zijn dit meer de armeren onder hen, ik weet het niet maar ze lijken je niet te zien, ze groeten niet naar je en kijken je ook niet aan. Verder rustig aan gedaan want de temperatuur is er niet naar om je al te druk te maken. ’s Avonds weer buiten gekookt, een hele prestatie vind ik zelf want tenslotte zijn er maar 2 pitjes en ik had 2 soorten groenten. Het smaakte prima. Piet bietjes en ikzelf een bonenschotel. Lekker zomerse groenten

Alice Springs

Vandaag hebben we gedaan wat hard nodig was, vooral bij Piet; we zijn naar de kapper geweest! Verder vandaag niet veel bijzonders gedaan, rustig bij de camper gezeten want Piet heeft een beetje last van een hielspoor aan zijn rechtervoet.

DE LAATSTE WEEK

Zo, onze laatste week is begonnen en al bijna weer ten einde. we zitten inmiddels in Melbourne. voor morgen hebben we een shuttlebus geregeld die ons naar het vliegveld brengt. gisteren hebben we een taxi genomen vanaf het vliegveld maar dat is toch een beetje duurder. wat een krenten he, met zo'n vakantie beknibbelen op een taxi. maar goed, morgenmiddag vliegen we naar Hongkong alwaar we overstappen op het vliegtuig naar Amsterdam waar we 's morgens om 06.30u plaatselijke tijd hopen te arriveren. de rest van het verslag maak ik thuis..

2011 - 22, 23 en 24 November - Australië

Kings Canyon – Alice Springs

Vanmorgen viel er nog wat motregen maar het is verder een grauwe, grijze lucht. Dat blijft de gehele dag zo en er valt ook regelmatig regen. Alles was en is nog klam. We wilden in eerste instantie via de Ernest Giles road, een off road weg maar we twijfelden over de conditie van de weg door alle regen. We zijn maar via de Lassiter Highway naar de Stuart Highway gereden. 

Vanaf Ulura, Yulara tot Kings Canyon heeft het verschrikkelijk geregend

Wat maar goed was want later passeerden we de Ernest Giles road vanaf de Stuart HW en deze bleek gesloten. Ook de Mereenie Loop was gesloten.Dus de off road wegen die we wilden rijden waren niet al te best door de vele regen de afgelopen paar dagen. Je vraagt je alleen af wat we gemist hebben, als je hier van kan spreken met deze mistige grijze lucht. Later blijkt wel dat ook dit weer enigszins ongewoon is want normaal gesproken is het rond deze tijd een stuk warmer hier in de buurt  van Alice Springs. Althans, dat is wat ze ons vertelden op de camping. Uluru in de regen en mist, nu te frisjes en te nat; ongewoon maar wat ons betreft mag het dan wat normaler worden. Maar tsja, we kunnen er weinig aan veranderen. Alleen een beetje zon doet de klamme boel weer een beetje drogen. Enne…,koken buiten in het zonnetje is een stuk aangenamer dan met de jas aan. Maar wie weet…We zijn wat eerder in Alice Springs maar we blijven hier 6 nachtjes en gaan van hieruit e.e.a. nog bekijken. De 28e nemen we een hotelletje, het Airport Motel en de 29e richting het vliegveld. Dan hoeven we ons niet te haasten om de camper nog weg te brengen want we vliegen al om 11.30u. Dat doen we dan de middag ervoor. De Apollodealer zit vrij dicht bij de camping dus dat is wel zo makkelijk.

Alice Springs

Vanmorgen het centrum in geweest.  Wat lopen winkelen, internet opgezocht zodat we onze mail konden lezen. Het systeem van de bibliotheek zoals ze dat in South Australië hebben, kennen ze hier niet maar voor een klein bedrag kan je toch de pc gebruiken. Alleen voor de laptop ben je dan afhankelijk van Wifi, en dat werkt niet altijd even vlot. Maar er zijn ergere dingen om over te klagen, dus dat doen we niet. En eigenlijk zijn het ook maar luxe probleempjes! Het eind van de vakantie komt nu met rasse schreden naderbij. Het gewone leven in het kleine kikkerlandje zal even wennen zijn maar het is ook wel weer fijn om naar huis te gaan. Het weer is gelukkig weer wat normaler voor hier. Een klein windje, een graad of 35/36. Dat wordt haast weer te warm maar daar hebben we het niet over. We hebben lekker alles buiten kunnen luchten, zodat de klamme lucht uit de camper is verdwenen.  Piet had bij een jeugdherberg zitten internetten, ik was wat rond gaan wandelen. Alleen het werkte niet zodat Piet naar de camper was gegaan. Later op de camping kwam hij erachter dat hij de wereldstekker was vergeten. Ik heb de wandelschoenen maar weer aangedaan en ben naar het centrum gewandeld. Heen en terug ongeveer 1,5u. Gelukkig lag de stekker nog op dezelfde plaats! ’s Avonds zijn we lekker uit eten geweest. Hadden geen zin om de camper te nemen, moet je alles weer opruimen en zo zijn we dus weer gaan wandelen. De lichaamsbeweging weer gehad! Met deze camper staan we toch elke dag rek en strekoefeningen te doen. Het dak moet uitgezet worden en dat kost enige kracht en als je het dak weer intrekt, moeten er aan de buitenkant klemmen opgezet worden die eigenlijk voor ons net een fractie te hoog zitten dus dat is strekken van de armen. Maar dat is goed voor ons.

Alice Springs – Desert Park – Alice Springs

Vandaag naar het Dessertpark gereden, dit ligt ongeveer 20 minuten rijden vanaf de camping. Dit park omvat 3 soorten habitat; woestijnrivier, zandgrond en bosgebied. Je kan hier prachtig rondwandelen. Je krijgt een kastje mee met een ‘eigen ‘gids die het nodige verteld op daarvoor aangewezen plaatsen. Ook worden er op diverse plekken demonstraties gegeven. Wij hebben er eentje bijgewoond die het nodige vertelde over vogels en een aboriginal die een heleboel vertelde over zijn stam en het overleven in de woestijn. Er zit b.v. meer water in de woestijn dan je zo denkt, maar als je weet op welke zaken je moet letten, zoals bepaalde struiken die ergens groeien, dan weet je dat daar water in de grond zit. Ik ben alleen al die namen vergeten maar de aboriginals weten dat als geen ander en konden veel beter overleven in deze omgeving dan de eerste Europeanen.

Eén van de vele mooie vogels in Desert Park

Vogels hebben we in vele soorten gezien, ze zaten weliswaar in een afgeschermde ruimte welke groot was maar voor ons een unieke belevenis. Je kan rustig rondwandelen, blijven zitten of staan; vogels blijven niet vlak bij je zitten want er is genoeg begroeiing maar je kan ze wel goed observeren. Vele vogels hadden wij nog niet gezien, je ziet ze bij ons trouwens helemaal niet. Er is veel meer flora en fauna in de woestijn te vinden. We hebben er bijna de gehele dag doorgebracht. ’s Avonds bij de camper gekookt, het is wel oppassen want het is minder stabiel dan binnen in de vorige camper maar het is prima gelukt.

2011 - 19, 20 en 21 November - Australië

Marla – Yulara

De airco werkt prima, we hebben hem uitgezet toen we naar bed gingen. We rijden inmiddels weer op de Stuart Highway. Onderweg zien we veel laag struikgewas, spinifix gras. We hebben trouwens langs de weg al een aantal maal kapotte auto’s zien staan, volledig weggeroest, ruimen ze klaarblijkelijk niet op. De omgeving is trouwens nog wel aardig groen. Ze hebben langs de weg ook zonnepanelen op zijn tijd. Dan ineens wordt het kaler, bomen zien roestbruin.  In de loop van de ochtend passeren we de grens met het Northern Terretority. Het wordt wat rotsachtiger. Het roadhouse bij Kulgera is fraai aangekleed buiten. Voorbij Kulgera zien we langs de weg ronde dingen die in eerste instantie op appels lijken, maar het heeft ook wat weg van fruit o.i.d. We kunnen niet achterhalen waarvoor dit is. Want het ligt over de nodige kilometers op zijn tijd langs de weg, dat komt echt niet van een vrachtwagen afrollen.

Deze 'bollen' lagen kilometers lang aan de kant van de weg

 De begroeiing is nu laag aan de grond. Bij Mount Ebenezer eten we een hapje, net op tijd want er komen twee tourbussen aan! Dan zien we wat bewolking, een lichtflits en ja hoor, we krijgen een onweersbuitje met regen. Het frist er alleen niet zo van op maar de zon laat zich deze dag toch al niet zien, de temperatuur is wel rond de 35 graden. We stoppen in Yulara want morgen willen we naar Uluru. We blijven hier 2 nachten dan hebben we de tijd, want campings liggen hier niet zo dicht bij elkaar. Yulara is wel heel erg op de toerist afgestemd. Maar er rijdt een shuttlebusje zodat we daarmee het winkelcentrum even in kunnen voor een boodschap.

Yulara – Uluru – Kata Tjuta – Yulara

Vandaag rijden we naar de beroemde Ulura (Ayers Rock). Dit is een reusachtige monoliet van 348 meter hoog, een omtrek van 9.4km en is minstens 600 miljoen jaar oud. Voor de Anagu-Aboriginals is Uluru al meer dan 10.000 jaar een heilige plaats. Uluru betekent schaduwrijke plaats. Door de verschillende lichtinvallen ziet de rots er steeds anders gekleurd uit. Vooral bij zonsopkomst en zonsondergang schijnt het er mooi uit te zien. Helaas voor ons, wij hebben pech. Want alhoewel het Northern Terretory de meest droge staat is van Australië; wij treffen nog een staartje van het natte seizoen. Gisteren al regende het, vannacht goot het en vandaag in de loop van de dag is het gaan hozen, het valt nu met bakken uit de lucht. Gelukkig hadden wij vanmorgen nog een beetje geluk want het zicht bij Uluru was vrij goed ondanks de regen. 

Heel bijzonder; Uluru in de wolken

Later bij Kata Tjuta was het behoorlijk grijs, bewolkt en regen waardoor het zicht hier een stuk minder was. Kata Tjuta betekent de ‘vele koppen’, en is eveneens een imposante rotsformatie. Wij als doorgewinterde Hollandse kaaskoppen, gaan natuurlijk wel een wandeling maken bij Uluru. En, ook bij dit weer hebben we diverse kleurschakeringen van rood tot grijs. En het is zeker een imposante rotsformatie. Hierna rijden we naar Kata Tjuta. Hier maken we ook een wandeling maar korter want het wandelpad gaat over rotsen en stenen en is door de regen nogal glibberig. Maar desondanks een fraai gezicht. We wilden ook nog naar het Aboriginal Cultureel Centrum waar ook een koffieshop is. We eten hier en bekijken het centrum. Want de regen blijft gestaag doorgaan. Voor het park hebben we een toegangskaart moeten kopen die de gehele dag nog geldig is. Zo hebben we het idee om vanavond terug te gaan voor de zonsondergang. Maar het is in middels 16.30u en het hoost nog steeds en de lucht is egaal grijs en laaghangende bewolking. Dus een fraaie zonsondergang zal het niet worden. Het is wat met het weer. Gisteren nog zaten we met de korte broek en de airco aan, zo warm was het, nu hebben we inmiddels de lange broek aan en een trui. De airco laten we maar uit want zo warm is het niet meer. Voor vanavond hadden we al een eenvoudige maaltijd op het menu, nu maken we het nog iets makkelijker want met dit weer buiten gaan staan om te koken zie ik niet zo zitten. En een camp keuken hebben ze hier niet.

Yulara – Kings Canyon

Het heeft de afgelopen nacht behoorlijk geregend, het regende en hoosde nagenoeg de gehele dag en avond. De laatste regendag in Kings Creek was begin oktober. Het was vrij uniek dat wij Uluru gezien hebben in wolken en met regen. De ondergaande zon hebben we niet gezien. In de camper wordt alles klam, er komt ook condens maar ach, het lekt gelukkig niet. Alleen buiten koken is dan niet zo gezellig. En in Yulara was geen kampkeuken. De camping in Yulara is wel toeristisch, maar er is geen andere in de omgeving dus heb je weinig keus. Dan wordt het wat eenvoudiger. Maar gelukkig vanavond in Kings Canyon was er gelegenheid om binnen te koken. Op de camping in Yulara stonden grote plassen op de camping, gelukkig niet waar wij stonden. 

Op de camping lagen als gevolg van hoosbuien de nodige plassen

Bij het rijden hebben we nu geen stofwolken achter ons maar regenwolken. Ook van naderende vrachtwagens nu geen stofwolk eerst te zien maar een waar regenscherm. We rijden eerst de Lassiter Highway en gaan vervolgens via Luritja Road richting Kings Canyon. Het wordt een vraagteken of  de Mereenie Loop toegankelijk is. Op de weg komen vele plassen te staan. In Kings Creek stoppen we om wat te eten, heir vertellen ze ons al dat waarschijnlijk de Mereenie loop niet te doen zal zijn. Op de camping in Kings Canyon geeft men  dit ook aan en we spreken mensen die vanuit Hermannsburg zijn gekomen en zij zeiden dat het vrij slecht was. Morgen wordt er nog wat regen verwacht, wij besluiten om maar via de Ernest Giles Road richting Alice Springs te rijden en dan de MacDonell ranges te bekijken

2011 - 16, 17 en 18 November - Australië

Adelaide - Quorn

Vanmorgen bijtijds op, ontbeten en richting Apollodealer. Het nodige aan informatie meegekregen, uitleg hoe de andere camper in elkaar steekt, de spullen overgepakt en vertrokken. Piet heeft alleen een kussentje onder zijn billen want hij zat te laag, hij had geen goed uitzicht. Het was even zoeken om de juiste weg uit Adelaide te vinden maar ook dat is weer gelukt. Op naar Port Augusta en vandaar richting Quorn. Hier wilden we een camping opzoeken. Dat is ook gelukt. 

Onze nieuwe camper, de 4WD

En daar ben ik begonnen de boel weer een beetje uit te pakken en in te richten. Ook hier is de ruimte beperkt maar het is allemaal weer gelukt. Ook het koken ging redelijk, want dat is een gasstelletje wat met lucifers wordt aangestoken. Het is allemaal even wennen maar dat zal ook wel weer lukken. Morgen kijken we op de volgende camping of we in de camp keuken kunnen koken.

Quorn – William Creek

We hebben gisteren 333 km gereden vanuit Adelaide naar Quorn. Het is met de nieuwe camper eventjes wennen maar het opruimen etc. ’s morgens hebben we niet meer tijd nodig dan voorheen. Wel is het zo dat er wel aardig wat bergruimte inzit maar het is niet even economisch ingericht maar goed. We rijden vandaag eerst naar Hawker en Leigh Creek. De eerste foto’s zijn van de omgeving vlak voor Hawker. Het zijn weer eindeloze, bijna lege vlaktes tot aan de horizon. Het zonnetje scheen al vroeg en is aardig warm. In de middag al erg warm, boven de 30 graden. Maar we hebben toch vannacht aardig kunnen slapen. Emoes hebben een goede schutkleur, ze staan voor je neus alvorens je er eentje kan zien. De remmen van de auto zijn goed, de emoes staan op de foto en we hebben er geen eentje aangereden gelukkig. Onderweg passeren we regelmatig een vee rooster, zien bordjes met overstekend vee maar het vee zelf zien we niet. Ook zie je restanten van stenen huizen of schuren. Vlak voor Leigh Creek wordt het kaler. We doen hier de boodschappen, vragen bij de info naar de conditie van de wegen want vanaf hier gaan we zogezegd ‘off road’. Plaatsjes zien we verder niet meer, alleen een road house met benzinepomp, restaurantje en/of een supermarktje maar dan heb je het wel gehad. De route heet de Old Ghan . We zien in Morree restanten van de oude Ghan. (de trein). Vanaf Morree rijden we de Oodnadattatrack tot aan William Creek. In Morree zien we trouwens nog overblijfselen van de Afghanse Kameeldrijvers. Bij Alberrie Creek zien we delen van het Mutonia Sculpure Park van kunstenaar Robin Cook. Is gemaakt van afvalresten. Heel apart om te zien maar wel geinig. De wegen zijn nog goed te rijden al zijn het dan gravelwegen e.d. 

Een vrachtwagen geeft leuke stofwolken

Het geeft wel leuke stofwolken achter ons. Maar we hebben gelukkig niemand voor ons zodoende hebben wij nergens last van. Achter ons ook niemand want we zien geen enkele auto. In William Creek stoppen we. Bij de meeste road houses zit ook kampeergelegenheid. Hier zit ook een pub waar we lekker kunnen eten. Er zijn echter geen powersites op de camping, zodoende zitten we zonder licht etc. Ook geen telefoonverbinding, er staat wel een telefooncel maar de kaarten hiervoor zijn uitverkocht.  Na het eten zitten we nog even buiten. Het is wel donker aan het worden maar de temperatuur is nu pas lekker, voordien was het erg warm.

William Creek – Marla

Gisteravond heerlijk gegeten. Helaas zonder stroom ook geen airco want die zit wel in deze andere camper. Vanmorgen verder via de Oodnadattatrack naar Coober Pedy. 

Langs de Oodnadattatrack richting Coober Pedy

Deze weg is wat bochtiger dan gisteren. Maar de natuur is wel fraai om te zien, toch wel apart rijden zo off road. Het rode zand is nu ook beter zichtbaar. Ook nu zien we geen andere auto’s. Naarmate we Coober Pedy naderen zien we de restanten van de opaal op graverij, allemaal bulten en hopen zand en grind. In Coober Pedy zelf is het inmiddels behoorlijk warm, 35 graden. We gaan nog kijken bij een mijnmuseum maar er is laat in de middag nog een rondleiding maar wij wilden eigenlijk verder rijden. We gaan ook nog langs de info, want er is hier wel een netwerk voor onze telefoon maar in Nederland is het midden in de nacht en dan ga je niet bellen. Er zouden in de volgende 2 plaatsen wel een netwerk zijn. Maar dat bleek alleen te gelden voor mobiels van Telstra en niet voor die van ons. Maar we kunnen bij de info wel de mail lezen, het verslag moet dan maar wachten. Er zijn de nodige opaalwinkeltjes, maar de prijsjes zijn niet misselijk, je betaald zo €500 voor een kettinkje! We hopen nog vanavond contact te krijgen met Nederland want  daar wordt tenslotte nog iemand 80 jaar. Marla blijkt een kleinere plaats dan we dachten; een roadhouse met kampeergelegenheid, een supermarkt, benzinepomp en pub. Ze verkopen gelukkig wel telefoonkaarten zodat we toch kunnen bellen, eer we verbinding hebben kost wel even maar het is tenslotte gelukt. Want tenslotte blijven er omstandigheden in Nederland die je toch doen bellen op zijn tijd. Gelukkig is hier op de camping wel elektriciteit zodat we lekker de airco kunnen gebruiken! Het water hier smaakt wat zoutig, zodat we maar extra water in de supermarkt halen. Het zijn echter geen flessen maar een zak van 10 liter!  Die proberen we over te hevelen naar flessen maar geheel en al zonder waterverlies gaat dit niet maar het meeste zit in flessen want het is raadzaam altijd voldoende vocht bij je te hebben.

2011 - 13, 14 en 15 November - Australië

Adelaide

Vanmorgen was het licht bewolkt, lekker weer niet te warm, dit veranderde in de loop van de dag, toen werd het warmer, erg warm. Ook vandaag zijn we met de bus naar het centrum gegaan. We hebben het aborinal cultureel instituut Tandanya bezocht. Hier worden tentoonstellingen gehouden van kunstenaars van aboriginal afkomst, We waren er vroeg, konden goed rondkijken. Sommigen van de werken zeiden me niets maar anderen spraken wel aan. Niet dat ik een schilderij zou kopen, het werk wat me wel aansprak was alleen rond de €700,-! De manier waarop sommigen schilderijen waren opgebouwd met kleuren en vakken, deden me denken aan schilderijen van Siet. Om 12u was er een performance, dit keer een man afkomstig van de Torres eilanden. Hij gaf uitleg, liet dans en zang zien en horen. Hij deed het op een leuke manier. Hierna zijn we eerst een hapje gaan eten. Daarna hebben we nog een wandeling door de stad  gemaakt. Met de bus weer terug, eerst naar Semaphore geweest. We wilden met het stoomtrammetje weer terug maar dat reed net de remise in. We zijn toen maar gaan lopen, tenslotte is het naar de camping maar 2km. We koken ’s avonds inmiddels in de camp keuken, sjouwen met de pannen en de rest van het spul naar de camp keuken. Hier staan n.l. geen pannen e.d. Ons gasflesje is n.l. leeg, en aangezien we de camper woensdag terugbrengen, laten we het zo maar.  Tegen de avond is er meer wind gekomen.

Adelaide

 We zijn Adelaide in geweest.  We weten inmiddels waar de Apollo dealer zit, dat is niet zo moeilijk te vinden. ’s Middags rustig bij de camper zitten lezen. Sufferd die ik was, vergat ik me in te smeren. Het was niet zo heet, totaal geen erg. Ben toch wel wat verbrand. Vandaag geen foto’s gemaakt.

Adelaide

Vanmorgen na het ontbijt de tassen gepakt want alles moet morgen in de andere camper. Hierna de boel een beetje schoongemaakt. Aangezien ons gastankje leeg is, hebben we in de camp kitchen gekookt maar daar zitten pitten waarbij je enig geduld nodig hebt want het duurt lang eer het water kookt. Vanmiddag nog bij de bieb geweest en ik kon met het pasje weer op internet. Gisteren werd de verbinding verbroken. Ik had iets te enthousiast foto’s zitten uploaden voor mijn fotoalbums.

2011 - 10, 11 en 12 November - Australië



Clare – Adelaide

We gaan op weg richting Adelaide. Eerst de B82 naar Auburn, hierna de B84 naar Port Wakefield. We rijden eerst nog door de wijnvelden maar dat wordt stilaan minder. Het weer is goed, zon maar zeker niet te warm, een lekker windje. Vanaf Port Wakefield nemen we de A1 richting Adelaide. We hebben al uitgezocht waar de Apollodealer zit. Hier dichtbij in de buurt zit een camping, dus dat komt mooi uit. De camping ligt in Semaphore, vlakbij Port Adelaide. Er gaat ook een bus naar het centrum van Adelaide dus dat kan niet mooier. We blijven hier 6 nachtjes staan. Lekker bijkomen, de stad bekijken, de camper schonen en tassen pakken want alles moet strakjes in de andere camper voor onze volgende etappe. Vanmiddag gewandeld naar Semaphore, hier is een leuk klein winkelcentrum waar we boodschappen doen en koffie drinken.

Monument in Semaphore(bij Adelaide)

 Vanaf de camping langs de Esplanade een mooie wandeling. In Australië wonen mensen van bijna alle nationaliteiten. We hebben al mensen ontmoet die familie in Nederland hebben wonen, Duitsland, Zwitserland en Italianen. Wij in Nederland weten dat er mensen overwinteren in Spanje, daar is geloof ik een hele Nederlandse enclave. Maar hier in Adelaide staat iemand uit Zwitserland die dus in Australië overwintert, je moet er maar zin in hebben want dat is toch wat verder weg maar goed weer hebben ze weer wel. 

Semaphore – Adelaide – Semaphore

Vanmorgen na het ontbijt naar de bus gewandeld. We moesten even wachten maar na goed 3 kwartier stonden we in het centrum. 

Op de Adelaide Central Market ligt fruit en groente prachtig uitgestald

We hebben hier veel rondgewandeld, we wisten zo’n beetje wat we wilden bezoeken. Ook hier is het groot maar het oogt minder, het lijkt wat overzichtelijker dan b.v. Sydney. In de bus hadden we een man gezien, keurig in het pak met de nodige medailles opgespeld. Dan denk je al snel aan een herdenking. Waar we uitstapten zag je het e.e.a. aan herdenkingstekens maar goed. Later zagen we ook de vlaggen halfstok, en het bleek vandaag Rememberence day. Bij Victoria square stond een tribune, was men duidelijk bezig met afzettingen e.d. Men was bezig met de voorbereidingen voor de Kerstoptocht van morgen! Want 25 december blijft kerst, alleen hier is het dan zomer. En zoals het weer vandaag was, lekker zonnetje en rond de 25 graden, is toch vreemd voor een kerstoptocht. En het schijnt een forse te zijn want vorig jaar schijnen er rond de 300.000 mensen geweest te zijn! We hebben geluk gehad met de camping want vanavond bleek alles vol te staan! Ik heb nog een bedeltje voor een ketting gekocht; een klein mierenegeltje, wij hebben tenslotte het geluk gehad een mierenegel tijdens een wandeling te zien. En dat schijnt toch wel een bijzonder iets geweest te zijn.

Semaphore – Adelaide – Semaphore

Vanmorgen al vroeg op de bus gestapt aangezien ze in het weekend eens in het uur rijden. En de optocht zou om 09.30u beginnen en we wilden er toch wel bijtijds zijn. De optocht is dus de Kerstoptocht, ze vieren hier echt uitgebreid dat de kerstman arriveert in zijn kerstpak ondanks de temperaturen. En de optocht van onze sinterklaas met zijn pieten valt echt volledig in het niet als je het gaat vergelijken met de optocht hier. Het haalt het zelfs niet met onze lampionoptocht. Maar goed. Onderweg was het wel druk met auto’s maar om nou te zeggen, het was hartstikke druk, nee. Bij het centrum aangekomen liepen er wel de nodige mensen en langs de kanten zaten al de nodige mensen met stoeltjes, kinderen aan het krijten op de weg, picknickmandjes e.d. had men bij zich. Het was gezellig druk, je kon nog goed er langs lopen. Men was ook bezig om een wereldrecord te verbeteren; n.l. hoeveel mensen stonden er aan de kant met rode neuzen op! Er werd ernstig geteld met echte controleurs en laten ze nou het wereldrecord bereiken! Ze doen wat om de tijd vol te maken en kinderen bezig te houden. Het was al heerlijk warm, erg warm. En dan sta je in de korte broek aan de kant te wachten op een kerstoptocht. Het was een hele serieuze optocht want het duurde ongeveer 1,5u eer de stoet voorbij was. Er waren echt mooie versierde wagens, met het thema sprookjes want die zagen we heel veel. Ook liepen er de nodige muziekgezelschappen mee, velen hadden speciale houdertjes om de middel met daarin een flesje water. Want marsen en blazen bij een temperatuur van tegen de 30graden; ik geef het je te doen. In september bij de lampionoptochten in Hellevoetsluis kreeg ik het al warm, laat staan als het 30 graden is.

De Kerstan in eigen persoon sluit de optocht af

 Na afloop was ook iedereen zo weer weg, het parcours werd vrijgemaakt en het verkeer kon weer door. Het leek in geen tijd opgelost. Wel bleef het druk maar niet overdreven. Terwijl langs het hele parcours veel mensen stonden en zaten. Het is toch apart, kerstliederen te horen bij 30graden. Wij zijn op zoek gegaan naar de St.Peters Cathedral, en hebben deze ook gevonden. Het was wel een lekkere wandeling er naar toe! We konden de kerk bezichtigen. Hierna bij het festival centre, een theater, vijver en de nodige gekleurde stenen die er uit zagen als tsja wat zal ik zeggen; het is een complex voor de kunsten uit 1977. Hier een broodje gegeten en terug gewandeld naar de bus. Er kwam er vrijwel direct een aan en in Semafore uitgestapt en boodschappen gedaan, terug gewandeld naar de camping.

2011 - 07, 08 en 09 November - Australië

Coffin Bay – Lock

Het begin van onze terugreis naar Adelaide. We hebben het er steeds vaker over; de terugreis. Het gaat nu hard, ik begin toch ook wel terug te verlangen naar onze bezigheden in Nederland. Onderweg weer mooie uitzichten. Bij Mount Greenley stoppen we voor een lookout. Het is een gedenkteken voor een verloren gegaan vissersschip. Je had er een formidabel uitzicht, heel indrukwekkend.

We rijden verder via de B100 richting Elliston. Wederom hier regelmatig weidse uitzichten, wel kaal. Onderweg zie je ook vaak een memorial gedenksteen, vrijwel elk plaatsje heeft wel een memorialhall. Bij Sheringa Roadhouse (benzinepomp, winkeltje) stoppen we voor een kopje koffie en om te tanken. Het is een leuk optrekje, allerlei oude spulletjes bij elkaar verzameld. De eigenaresse ziet er ook een beetje stoffig en verweerd uit. Ze heeft wel lekkere cappuccino. Het road house lijkt in de middle of knowhere te staan. We vervolgen onze weg, en vrijwel direct is de omgeving kaal en leeg. Het weer is prima, bewolkt, af en toe de zon, wel warm en wind, heel veel wind. Je hebt buiten het gevoel dat je gezandstraald word. Mijn haar heeft het model coupe windhoos ofwel coupe camping. Je ziet donkere wolken, er lijkt een regenbui aan te komen. Het geeft zeker een mooie foto. Verder zien we weinig plaatsjes. In Elliston eten we, doen een boodschapje. Dit plaatsje is toch groter dan we denken. We staan met onze camper bij de vvv geparkeerd, en wat blijkt er zit ook een internetcafé. Al denken we er niet te veel aan, en is het zeker geen halszaak meer. Toch proberen we regelmatig de mail bij te houden. Foto’s te voorzien van tekst, en het dagboek bijhouden.. Dus als we de kans hebben, dan maken we er gebruik van. En op de vraag over Halloween we hebben artikelen in de winkel zien liggen maar verder hebben we er niets van gezien dus ik geloof niet dat dit hier zo uitgebreid gevierd wordt. Ook bij de info hier vragen ze of we met Qantas vliegen of niet; blijkbaar hebben ze hier niet zo vertrouwen in deze maatschappij. Van Elliston naar Lock is een goede 90km, ik geloof dat we welgeteld drie auto’s hebben gezien; wat een drukte! Bij Lock zou een camping zijn, dat klopt ook maar het is klein en oud. Maar goed voor 1 nacht en de eerstvolgende camping is iets te ver weg, we hebben genoeg gereden voor vandaag. Er staan een paar oude caravans waar een aantal heren blijken te vertoeven. Ze zien er uit alsof ze geen kantoorbaantje hebben, integendeel. De buurman van de camping, zou volgens eigen zeggen vlakbij de camping wonen, maar de volgende ochtend zagen we hem al vroeg op de camping met een slaapzak in de weer in de caravan naast ons. Maar het was een aardige man, en in voor een praatje. De camping beheerder woonde tegenover de camping en daar zijn we gaan betalen. ’s Avonds krijgen we een forse regenbui met een paar slagen onweer. De camping ligt tegenover de fabriek van Vitera en de vrachtwagens vertrekken ’s ochtends vroeg maar we hebben niets gehoord, prima geslapen.

Lock  - Port Augusta

De camping raden we verder niet aan, alleen als het echt nodig is want je wilt niet altijd nog eens een 100km rijden voor de volgende camping. Het plaatsje Lock lijkt ingedut maar het heeft een golfclub, een zwembad en een rugbyveld. Tevens blijkt de plaatselijke pub na lange tijd weer geopend te zijn; het is betrekkelijk druk bij de pub. We vervolgen de weg naar Kyoncutta. De temperatuur is nu prima, wel bewolkt, nog geen zon maar die komt wel en is dan ook aardig warm! Bij het Kimba Roadhouse maken we een koffiestop. Ook nu zijn de wegen lang en recht, weinig verkeer. Ook de A1 richting Port Augusta is recht, en vrij rustig. Weer weidse uitzichten en vrijwel lege vlaktes. Soms rijden we tussen de bomen in. Aangezien we toch richting Adelaide moeten, en we dan niet om Port Augusta heen kunnen, besluiten we gezien de afstand die we al gereden hebben, te stoppen bij dezelfde camping. Inmiddels is het behoorlijk warm geworden, de wind is helaas wat getemperd waardoor het ook niet doorwaait in de camper. We zitten buiten net in de schaduw uit te puffen. Morgen gaan we langs het Wadlata Outback centre; hier wordt het verhaal van het Far North vertelt, de ontstaansgeschiedenis ver voor de Europeanen er kwamen en over de Aboriginals tot aan het heden. Daarna rijden we rustig door richting Adelaide waar we een paar dagen op een camping zullen verblijven; de auto kuisen en tassen pakken etc in verband met de verhuizing naar een 4WD waar we de laatste weken mee rondtoeren.

  Port Augusta – Clare

Gisteravond een forse onweersbui, forse wind en veel regen. De wind stopte vrij snel weer en werd het warm in de camper. Ook vannacht is er nog veel regen gevallen. Er zijn hier best temperatuurverschillen. Gisteren erg warm en klammig en zaten we te puffen bij de camper. Nu vandaag weer een stuk frisser, nog wel lekker maar toch. In de loop van de middag werd het donkerder, en ja hoor even later een fikse bui. In Clare wederom een stevige bui. Nu vanavond is het droog maar de raampjes zitten dicht en de trui is aan want het is een stuk frisser dan gisteren. Vanmorgen zijn we allereerst naar Wadlata Outback Centre geweest. Dit is zeer de moeite waard en Piet heeft het nodige gefilmd. Je kan er best een paar uur doorbrengen om de gehele tentoonstelling te bekijken. Buiten Port Augusta nog wat plaatjes geschoten. Ik zag een vrachtwagen met daarop forse containers maar je ziet alleen de containers en niet goed dat ze op een vrachtwagen staan. Onderweg kwamen we ook weer de nodige grote vrachtwagens tegen. We volgen eerst de a1 maar die is een stuk drukker en daar hadden we geen trek in zodat we ter hoogte van Port Germein de afslag richting Murray Town hebben genomen. De weg richting Murray Town verliep al stijgend en dalend en slingerend. Piet vond het wel leuk rijden! Het was wel een mooie route. Adelaide is nog te ver om vandaag naar toe te rijden en qua tijd is dit ook niet nodig. Clare is een goede stop halverwege, zodoende staan we hier weer op een camping. Hoeven we morgen maar ongeveer 130km te rijden naar Adelaide. We hebben de b82 naar Clare genomen. We hebben vandaag toch weer een andere route gereden dan vorige week toen we richting Port Augusta en verder gingen.

2011 - 04, 05 en 06 November - Australië

Port Augusta – Cowell

We willen naar Port Lincoln maar dat zullen we niet halen op 1 dag maar dat hoeft ook niet. We zien wel waar we uitkomen. Hierna de route weer opgepakt. Gisterenavond kwamen we in gesprek met een Australisch echtpaar, heel vriendelijk en we hebben een aardig tijdje met elkaar staan praten. Vanmorgen kwamen ze zelfs nog gedag zeggen, zij waren net iets eerder weg dan wij. Australië heeft maar een paar spoorlijnen maar de lijn richting Perth zou een goede zijn voor onze HSL of de TGV; er zit n.l. een traject in van ruim 450km alleen maar rechtuit! In Wyalla stoppen we bij de vvv.

Whyalla was ooit een doorvoerhaven van ijzererts. De scheepswerf sloot in 1978 maar het eerste schip, de HMAS Whyalla (1941) staat bij de vvv en nu ook op onze foto. Het was vanmorgen al om even voor half negen al te warm om in het zonnetje te zitten. Het waait ook behoorlijk. Bij Whyalla staat ook een hele grote fabriek van onesteel. Bij het strand drinken we een kop koffie. Zo’n 50km voor Cowell zien we een of andere afgraving. In Cowell besluiten we te stoppen, de route hiernaar toe zat enigszins verborgen tussen de bomen waardoor je weinig uitzicht had.

Cowell – Port Lincoln

We hadden de route dusdanig uitgerekend dat we op tijd in Adelaide zijn, zonder dat we wisten dat er een ferry van Cowell naar Wallaroo zou zijn. Alleen blijkt het veer helemaal niet meer te varen, het had makkelijker geweest, het hadden minder kilometers geweest maar goed, met of zonder veer komen we er ook wel. Verder komen we tot de conclusie dat er zaken opraken, zoals waspoeder, koffie, koffiemelk. Haal je alles in huis, dan gaat het niet meer op en moet je alles mee naar Nederland nemen. En aangebroken pakken waspoeder en zo in je reistas lijkt me niet zo'n best plan. En om nou alles in de camper achter te laten. Dus het wordt een beetje uitkienen. Niet te vaak meer wassen, over 4 weken zijn we al weer thuis! Weerbericht; vanmorgen vroeg zonnig, weinig wind en niet al te warm. Later op de dag kwam er heel wat wind en werd het ook weer warmer. Nu in de middag komt er meer bewolking. Wij vinden Australië groot, immens groot en leeg. Dat is af en toe niet te bevatten. Voor de Australiërs is het niet te begrijpen dat Nederland klein is en zoveel meer mensen en verkeer etc. heeft. Onderweg zien we veel graan, af en toe ook tractoren e.d. in Arno Bay zien we weer een mooie muurschildering. In Tumby Bay drinken we koffie. Dit plaatsje is niet al te groot maar oogt levendiger dan de vorige plaatsjes waar we doorheen kwamen. In Port Lincoln stoppen we. Morgen willen we naar Coffin Bay, het nationale park. Schijnt volgens berichten erg mooi te zijn. We wachten af. We hebben inmiddels heel wat plaatsjes gezien die op het eind ‘Bay’ hebben staan.

Port Lincoln – Coffin Bay

Een nieuw weerbericht; het is vanmorgen wel bewolkt, er staat weinig wind en het is niet koud. We kunnen gewoon de korte broek en een t-shirt aan. Later op de dag krijgen we de zon weer. We gaan richting Coffin Bay. Het is een mooie betrekkelijk rustige weg maar wel aardig omzoomd met bomen e.d. Piet zegt dan dat hij last krijgt van een tunnelvisie; je hebt weinig uitzicht. Voor Coffin Bay stoppen we bij de Templeton look out, In Coffin Bay stoppen we eerst bij de camping, het is nog vroeg maar we weten in ieder geval dat we hier vanavond een plaatsje hebben. We gaan het Coffin National Park bezoeken. Bij de ingang moeten we zelf geld in de daarvoor bestemde envelop stoppen, je neemt dan een kopie wat op je raam van de auto geplakt wordt zodat ze kunnen zien dat je betaald hebt. Er zijn routes voor gewone auto’s door het park heen. En die gaan we op het gemak bezoeken.In het park mag je toch niet harder dan 40km. Bij het eerste uitkijkpunt zien we wel emoes maar verder horen we wel de nodige vogels maar zien we ze niet, helaas. De eerste route volgen we naar Yangy Bay, de tweede naar Avoidbay. Je hebt daar hele mooie uitzichten. We maken bij Yangy Bay nog een wandeling, het is inmiddels al een stuk warmer geworden. Op de terugweg rijden we nog een stukje door Coffin Bay zelf heen en dan naar de camping. Hier lekker buiten gezeten en gelezen. Na eerst wat huishoudelijke klusjes gedaan te hebben want ook dat is af en toe nodig. Later heb ik nog een korte wandeling langs de baai gemaakt en een paar aardige foto’s kunnen nemen. Op elke camping waar we komen hebben ze een ‘barbie’(bbq), en bij de campings langs de kust ook gelegenheden om de vis schoon te maken. Je hebt dan gelijk gezelschap van een stel meeuwen die onderling behoorlijk ruzie maken om een klein stukje visafval. Ook zitten er op deze camping de nodige lori’s en ze maken een heibel!

2011 - 01, 02 en 03 November - Australië

Wakefield – Clare

We stonden in Wakefield vlakbij een vijver, hier zaten vanmorgen diverse vogels waaronder reigers zowel wit als grijs. Ze hadden duidelijk mot met elkaar.

Het zonnetje scheen al maar was nog frisjes, later op de dag werd het duidelijk warmer, rond de 25 graden. We zijn op pad gegaan, richting Clare Valley. We zien veel tarwe. Later komen er ook weer wijnvelden in beeld. Het terrein was eerst weids met de tarwevelden maar het wordt allengs heuvelachtiger. We zijn nog eventjes in Blyth gestopt maar konden niet iets vinden om koffie te drinken. We zijn maar doorgereden naar Clare. We hadden e.e.a. in gedachten wat in de nabijheid van Clare lag. We doen eerst de boodschappen en gaan daarna koffie drinken. We wilden eerst naar Burra, de kopermijn maar zagen ineens een internetcafé, helaas was deze gesloten maar we konden ook in de bibliotheek terecht. In Clare was ook een camping zodat we besloten om op het gemak tekst bij de fotoalbums te plaatsen, bij de bibliotheek was ook vrij internet. Voor mijn laptop heb ik een code gekregen waarmee ik in elke bibliotheek terecht kan voor een internetverbinding. We hebben beiden genoeg kunnen doen en we hadden toch niet veel behoefte ver te rijden dus dit kwam goed uit. We hebben ook bij de informatie het adres van de camping in Adelaide kunnen achterhalen zodat we in de buurt van de Apolloverhuurder een camping hebben en het is redelijk in de buurt van het centrum. Naast het informatiecentrum bleek ook de camping, we blijven hier twee nachten. Morgenochtend eerst wat wassen en schoonmaken en dan rijden we naar Burra en dan kijken we hierna wel weer verder. Het gaat toch allemaal opschieten, nog een dag of 31 geloof ik en dan staan we alweer in ons kikkerlandje. Wij rijden binnenkort naar Alice Springs in de out back van het Northern Territory en daar schijnt het 32 graden te zijn. Ben benieuwd! In Nederland gaat het gewone leven ook door, er zijn verhuizingen, verjaardagen, familieavonden. Maar helaas kunnen we daar niet bijzijn, maar dat hou je altijd hoe lang je ook op vakantie gaat.

Clare – Burra – Clare

Het is vannacht goed koud geweest, het was vanmorgen nog mistig. Maar al snel kwam het zonnetje en werd het weer warmer. Er is hier buiten de wijnvelden veel tarwe of gerst te zien en grasland maar nergens tractoren of dorsmachines, niets van dat al. We rijden vandaag naar Burra. Dat is een oud kopermijngebied. In 1845 werd hier koper gevonden en het was al snel de grootste (en rijkste) mijn van Australië.

We hebben een groot del van het mijngebied en musea bezocht. Ook gezien dat er paarden werden gebruikt, deze waren eigendom van de mijn en werden beter verzorgd dan de mijnwerkers. Want wie er rijk werden van de mijnopbrengst, de mijnwerkers waren dat in ieder geval niet. In het Ben Accord Mine Museum is het nodige aan interessants te zien maar er staat ook het nodige aan ‘troep’ en onder het spinrag. Er zou wat meer opgeknapt mogen worden. Moet zeggen dat er ook het nodige bijstaat wat daadwerkelijk in die tijd gebruikt werd. Maar het is wel interessant. We passeren de Town Hall, de katholieke St. Josepth kerk, de anglicaanse kerk St. Mary’s, de Peacock’s Chimney voor Peacock’s  winding enginehouse. Het Burra Mine Museum gaan we in, hier is het nodige opgeknapt interessant om te zien. Buiten het museum ligt het nodige aan oud materiaal, we kijken nog in een oude schacht. Je hebt een mooi uitzicht over het mijngebied en de omgeving. Twee mooie uitkijkpunten, de mine look-out en de town look-out. Later hebben we ook nog mooi zicht op open-cut look-out, het mijngebied. Zowel het burra mine museum en het bon accord museum zijn halve dagen geopend. Er werkt n.l. 1 dame die het nodige aan informatie vertelt maar zo snel dat het lijkt alsof ze het binnen vijf minuten moet vertellen. We krijgen wel gelegenheid om het nodige zelf te bekijken. Zo tegen 15u rijden we weer terug naar Clare. De was is inmiddels droog en kan ik zo opbergen. Het is mooi geweest vandaag. Ben wel een beetje moe van het rondwandelen en in de wind buiten. Ben nog aardig verbrand op de armen, vergeten in te smeren!

Clare – Port Augusta

Wederom koude nacht, vanmorgen al vroeg weer het zonnetje. We zijn eerst boodschappen wezen doen en naar de bieb maar deze was gesloten. Maar om nou op de stoep van de bieb te gaan zitten met de laptop zoals de backpakkers doen, zagen we niet zitten. We rijden eerst richting Spalding. In Jamestown koffie gedronken en we zagen hier ook een bieb, zodat we hier maar even naar binnen zijn gegaan. Hierna verder, we passeren de Broughtonrivier; deze staat blijkbaar al lang droog want het gras staat al hoog in de rivierbedding. We nemen de weg naar Melrose. Hier lunchen we, in de bar van een hotel. De tv staat op de Cup van Melbourne, een paardenrace vergelijkbaar met de Ascotraces in Engeland. Australiërs gokken graag. Bijna elk hotel heeft wel een pokies room (een gokruimte met machines) Of het nu hier aan ligt weten we niet maar de kleine plaatsjes lijken wel uitgestorven. In sommige staat ook e.e.a. leeg.

Na Jamestown komen we o.a. door Apple, Booleroo Centre, Melrose. Onderweg de nodige graansoorten gezien maar geen verdere actie op de velden, alleen schapen. Wat ons aan de mensen wel opvalt is dat er velen zijn met overgewicht. Ondanks dat ik echt wel een beetje gegroeid ben, voel ik me nog slank. Het schijnt trouwens ook dat vliegmaatschappij Qantas weer normaal vliegt. Hebben we in Alice Springs straks geen problemen met de vlucht naar Melbourne. De 16e van deze maand moeten we in Adelaide zijn om de camper om te wisselen voor de 4wd, we zijn wel benieuwd. Zodra er foto’s van zijn, zal ik ze plaatsen. Hij is trouwens wel groter dan een DCVtje.! Zowaar voor Port Augusta moeten we stoppen voor een trein; en alles is hier groot dus de trein is lang, lang en erg lang. Onderweg trouwens veel bomen gezien die verdacht leken op onze kerstbomen. We stoppen in Port Augusta. Op de camping zien we vogels die we nog niet eerder hebben gezien. Top Tourist heeft wel veel campings die volgens het boekje internetverbinding hebben maar er zijn er maar weinig waar het dan ook goed werkt. Maar we hebben inmiddels de bieb en eventueel de Mac.

2011 - 29, 30 en 31 Oktober - Australië

Moonta Bay – Marion Bay

We hebben gisteravond lekker gegeten. Het is wel een apart systeem hier. Ze verkochten ook take – a – way, je moest dus zelf je maaltijd en drank bestellen en betalen, je kreeg een nummertje en kon in het restaurant plaatsnemen. Na verloop van tijd werd dan je maaltijd bij je gebracht. Het echtpaar wat dit deed, was naar ons inzien al een eindje in de 70, ze hadden het knap druk. Maar het eten smaakte prima, zoals alles hier waren ook de porties niet al te klein. Vanmorgen eerst langs de Moonta Mines gereden maar die waren nog niet open en het treintje wat rond zou rijden begon pas vanmiddag. Wel hebben we nog wat foto’s kunnen maken.

Hierna verder richting Maitland, eerst kwamen door Arthurton. Op een bord stond aangegeven ‘little town, big spirit’. Nou het plaatsje was ook klein. Wel stond er een mooie katholieke kerk. Maitland viel ons een beetje tegen, wel een aantal koloniale gebouwen maar niet specialer dan wat we al eerder hebben gezien. Het is een heuvelachtiger terrein, groen, en rijk aan haver of gerst. De plaatsjes waar we door heen rijden komen op ons wat stiller over, we waren er minder door geboeid. Of zou het komen doordat we zelf een beetje moe zijn van alles wat we zien en we het niet meer opnemen. Vandaar dat het wel fijn is dat we een aantal maal vroeg op een camping staan en e.e.a. aan de verslagen e.d. kunnen werken. Vanmiddag hadden we zelfs vrij internet! We staan inmiddels in Marion Bay op een camping. We hebben eerst maar een hapje gegeten want vanaf Warooka hadden we geen restaurantje of picknick plaats gezien dus we hadden wel trek. Na wat regenspetters vanmorgen is het weer aardig opgeknapt, het zonnetje schijnt alleen staat er een betrekkelijk fris windje. Vanmiddag ben ik op het gemakje aan mijn fotoalbums gaan werken, van tekst voorzien en zo. Dat is wel fijn want anders is het na de vakantie een hele grote klus. Nu ben ik aardig op weg. Piet is een eind wezen wandelen langs het strand.

Marion Bay – Edithburgh

Vannacht is het knap frisjes geweest, nu is het bewolkt, veel wind. We rijden eerst naar Corney Point. Links en rechts van de weg weer veel bomen en struiken met af en toe een doorkijkje. Gisteren was de rv b86 richting Marion Bay nog dichter begroeid zonder veel uitzicht. We komen met enige regelmaat zijwegen tegen die onverhard zijn, een 4wd zou hier beter op zijn plaats zijn. We stoppen in Corney Point, geen groot plaatsje maar de openbare toiletruimtes zijn ook hier weer fraai beschilderd. We maken ook nog wat foto’s van het uitzicht over zee. In de omgeving van Yorktown zouden zo’n 300 zoutmeren zijn volgens de capitoolgids maar waar die allemaal zijn?? We zien er wel een aantal maar lang niet allemaal. Ze lijken verder niets te doen met de zoutwinning We zien verder veel gerst. We besluiten in Edithburgh een camping te zoeken. We hebben uitzicht op zee. Het zonnetje is inmiddels gaan schijnen maar er staat ook een harde frisse wind. We zijn er weer lekker vroeg. Na de boterham gaat Piet aan zijn verslagen werken en zelf ga ik een eind wandelen langs het strand. Bij de pier, wat vroeger de oude haven was, staan diverse vissers waaronder een tweetal dames. Een ervan heeft een flinke knaap aan de haak. Vrienden werden er bij gehaald, en wat bleek, het was een klein soort haai! Heb er maar een paar foto’s van gemaakt. Heel in de verte is een vuurtoren te zien, vermoedelijk Cape Jervis. Aan de andere kant waarschijnlijk Adelaide. Diverse vogels nog gezien. Op de camping waren twee mensen vis aan het schoonmaken onder het oog van 2 pelikanen en een hoop meeuwen. Het was af en toe oorlog als ze wat toegeworpen kregen. Piet had trouwens op de rekening gezien dat ze ons seniorenkorting hadden gegeven! Dit hadden ze niet eens gevraagd. Maar ze hebben al eens eerder gevraagd of we senior waren, wel 50plus maar nog geen senior. Op de camping is het een ‘grijze golf’ en vermoedelijk dankzij mijn grijze haren hebben we de korting gehad. Een heerlijk rustige dag zo, niet veel ge reden en lekker rustig op de camping in het campertje. Is ook nodig zo af en toe.

Edithburgh – Port Wakefield

Het was koud vannacht, gisteravond ondanks de zon stond er een fris windje. Temperatuur wisselt nogal maar we klagen niet. We gaan op pad richting Stansburry. We komen eerst langs Point Gilles. Hier zien we alpaca’s . Ernaast een grote Viterafabriek; die foto ervan gisteren waarvan ik dacht dat die bij Adelaide lag, was dus niet zo maar nog gewoon op Yorke Peninsula. De Golf van St.Vincent is dus groter dan ik dacht. Onderweg zien we open vlaktes met veel gerst, heel veel gerst. Langs de kust zie je ook veel visserij. In Stansburry zien we een mooie muurschildering. Het plaatste wandelen we door maar is verder niet echt boeiend. We rijden verder en in Port Vincent doen we een boodschap en drinken koffie. Qua ligging lijkt het wel op Edithburgh. Ook langs de kust en diverse vakantiehuisjes, een camping. Waarschijnlijk is deze regio ’s zomers een stuk drukker dan nu. Voor Ardrosan zien we een look-out met een aardige afkorting, waar het voor staat weet ik niet maar ik kan er wel wat leuks van maken: B.H.P..

Het is volgens de kaart een one steel look-out. Qua weg is het zodanig dat we de camper maar laten staan. Het is ongeveer 500m lopen, wel omhoog maar goed te doen. Je kijkt uit over de kust en een of andere fabriek met afgraving. Het staat er verder niet bij. We rijden hierna verder naar Ardrosan, eten een boterhammetje bij de kust met een mooi uitzicht. In Wakefield zien we een camping waar we maar blijven staan voor de nacht. Ik loop later nog naar de info; helaas is het een onbemande ruimte waar wel veel informatie te vinden is maar niet dat wat ik zoek. We zoeken een adres van een camping in Adelaide(deze is vlakbij de Apollodealer, wel zo makkelijk) Maar we zoeken verder. Daarnaast hebben we nog uitgezocht waar we de komende dagen naar toe gaan aangezien we nog te vroeg zijn om de camper om te wisselen. En we nemen wel rust maar om nu bijna twee weken in Adelaide te blijven zien we niet zitten. Er is nog genoeg te zien hier.