Marla
– Yulara
De airco werkt prima, we
hebben hem uitgezet toen we naar bed gingen. We rijden inmiddels weer op de
Stuart Highway. Onderweg zien we veel laag struikgewas, spinifix gras. We
hebben trouwens langs de weg al een aantal maal kapotte auto’s zien staan,
volledig weggeroest, ruimen ze klaarblijkelijk niet op. De omgeving is trouwens
nog wel aardig groen. Ze hebben langs de weg ook zonnepanelen op zijn tijd. Dan
ineens wordt het kaler, bomen zien roestbruin.
In de loop van de ochtend passeren we de grens met het Northern
Terretority. Het wordt wat rotsachtiger. Het roadhouse bij Kulgera is fraai
aangekleed buiten. Voorbij Kulgera zien we langs de weg ronde dingen die in
eerste instantie op appels lijken, maar het heeft ook wat weg van fruit o.i.d. We
kunnen niet achterhalen waarvoor dit is. Want het ligt over de nodige
kilometers op zijn tijd langs de weg, dat komt echt niet van een vrachtwagen
afrollen.
.jpg) |
| Deze 'bollen' lagen kilometers lang aan de kant van de weg |
De begroeiing is nu laag aan de grond. Bij Mount Ebenezer eten we een
hapje, net op tijd want er komen twee tourbussen aan! Dan zien we wat
bewolking, een lichtflits en ja hoor, we krijgen een onweersbuitje met regen.
Het frist er alleen niet zo van op maar de zon laat zich deze dag toch al niet
zien, de temperatuur is wel rond de 35 graden. We stoppen in Yulara want morgen
willen we naar Uluru. We blijven hier 2 nachten dan hebben we de tijd, want
campings liggen hier niet zo dicht bij elkaar. Yulara is wel heel erg op de
toerist afgestemd. Maar er rijdt een shuttlebusje zodat we daarmee het winkelcentrum
even in kunnen voor een boodschap.
Vandaag rijden we naar de
beroemde Ulura (Ayers Rock). Dit is een reusachtige monoliet van 348 meter
hoog, een omtrek van 9.4km en is minstens 600 miljoen jaar oud. Voor de
Anagu-Aboriginals is Uluru al meer dan 10.000 jaar een heilige plaats. Uluru
betekent schaduwrijke plaats. Door de verschillende lichtinvallen ziet de rots
er steeds anders gekleurd uit. Vooral bij zonsopkomst en zonsondergang schijnt
het er mooi uit te zien. Helaas voor ons, wij hebben pech. Want alhoewel het
Northern Terretory de meest droge staat is van Australië; wij treffen nog een
staartje van het natte seizoen. Gisteren al regende het, vannacht goot het en
vandaag in de loop van de dag is het gaan hozen, het valt nu met bakken uit de
lucht. Gelukkig hadden wij vanmorgen nog een beetje geluk want het zicht bij
Uluru was vrij goed ondanks de regen.
.jpg) |
| Heel bijzonder; Uluru in de wolken |
Later bij Kata Tjuta was het behoorlijk
grijs, bewolkt en regen waardoor het zicht hier een stuk minder was. Kata Tjuta
betekent de ‘vele koppen’, en is eveneens een imposante rotsformatie. Wij als
doorgewinterde Hollandse kaaskoppen, gaan natuurlijk wel een wandeling maken
bij Uluru. En, ook bij dit weer hebben we diverse kleurschakeringen van rood
tot grijs. En het is zeker een imposante rotsformatie. Hierna rijden we naar
Kata Tjuta. Hier maken we ook een
wandeling maar korter want het wandelpad gaat over rotsen en stenen en is door
de regen nogal glibberig. Maar desondanks een fraai gezicht. We wilden ook nog
naar het Aboriginal Cultureel Centrum waar ook een koffieshop is. We eten hier
en bekijken het centrum. Want de regen blijft gestaag doorgaan. Voor het park
hebben we een toegangskaart moeten kopen die de gehele dag nog geldig is. Zo
hebben we het idee om vanavond terug te gaan voor de zonsondergang. Maar het is
in middels 16.30u en het hoost nog steeds en de lucht is egaal grijs en
laaghangende bewolking. Dus een fraaie zonsondergang zal het niet worden. Het
is wat met het weer. Gisteren nog zaten we met de korte broek en de airco aan,
zo warm was het, nu hebben we inmiddels de lange broek aan en een trui. De
airco laten we maar uit want zo warm is het niet meer. Voor vanavond hadden we
al een eenvoudige maaltijd op het menu, nu maken we het nog iets makkelijker
want met dit weer buiten gaan staan om te koken zie ik niet zo zitten. En een
camp keuken hebben ze hier niet.
Yulara
– Kings Canyon
Het heeft de afgelopen nacht
behoorlijk geregend, het regende en hoosde nagenoeg de gehele dag en avond. De
laatste regendag in Kings Creek was begin oktober. Het was vrij uniek dat wij
Uluru gezien hebben in wolken en met regen. De ondergaande zon hebben we niet
gezien. In de camper wordt alles klam, er komt ook condens maar ach, het lekt
gelukkig niet. Alleen buiten koken is dan niet zo gezellig. En in Yulara was
geen kampkeuken. De camping in Yulara is wel toeristisch, maar er is geen
andere in de omgeving dus heb je weinig keus. Dan wordt het wat eenvoudiger.
Maar gelukkig vanavond in Kings Canyon was er gelegenheid om binnen te koken.
Op de camping in Yulara stonden grote plassen op de camping, gelukkig niet waar
wij stonden.
.jpg) |
| Op de camping lagen als gevolg van hoosbuien de nodige plassen |
Bij het rijden hebben we nu geen stofwolken achter ons maar
regenwolken. Ook van naderende vrachtwagens nu geen stofwolk eerst te zien maar
een waar regenscherm. We rijden eerst de Lassiter Highway en gaan vervolgens
via Luritja Road richting Kings Canyon. Het wordt een vraagteken of de Mereenie Loop toegankelijk is. Op de weg
komen vele plassen te staan. In Kings Creek stoppen we om wat te eten, heir
vertellen ze ons al dat waarschijnlijk de Mereenie loop niet te doen zal zijn.
Op de camping in Kings Canyon geeft men
dit ook aan en we spreken mensen die vanuit Hermannsburg zijn gekomen en
zij zeiden dat het vrij slecht was. Morgen wordt er nog wat regen verwacht, wij
besluiten om maar via de Ernest Giles Road richting Alice Springs te rijden en
dan de MacDonell ranges te bekijken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten