2011 - 16, 17 en 18 November - Australië

Adelaide - Quorn

Vanmorgen bijtijds op, ontbeten en richting Apollodealer. Het nodige aan informatie meegekregen, uitleg hoe de andere camper in elkaar steekt, de spullen overgepakt en vertrokken. Piet heeft alleen een kussentje onder zijn billen want hij zat te laag, hij had geen goed uitzicht. Het was even zoeken om de juiste weg uit Adelaide te vinden maar ook dat is weer gelukt. Op naar Port Augusta en vandaar richting Quorn. Hier wilden we een camping opzoeken. Dat is ook gelukt. 

Onze nieuwe camper, de 4WD

En daar ben ik begonnen de boel weer een beetje uit te pakken en in te richten. Ook hier is de ruimte beperkt maar het is allemaal weer gelukt. Ook het koken ging redelijk, want dat is een gasstelletje wat met lucifers wordt aangestoken. Het is allemaal even wennen maar dat zal ook wel weer lukken. Morgen kijken we op de volgende camping of we in de camp keuken kunnen koken.

Quorn – William Creek

We hebben gisteren 333 km gereden vanuit Adelaide naar Quorn. Het is met de nieuwe camper eventjes wennen maar het opruimen etc. ’s morgens hebben we niet meer tijd nodig dan voorheen. Wel is het zo dat er wel aardig wat bergruimte inzit maar het is niet even economisch ingericht maar goed. We rijden vandaag eerst naar Hawker en Leigh Creek. De eerste foto’s zijn van de omgeving vlak voor Hawker. Het zijn weer eindeloze, bijna lege vlaktes tot aan de horizon. Het zonnetje scheen al vroeg en is aardig warm. In de middag al erg warm, boven de 30 graden. Maar we hebben toch vannacht aardig kunnen slapen. Emoes hebben een goede schutkleur, ze staan voor je neus alvorens je er eentje kan zien. De remmen van de auto zijn goed, de emoes staan op de foto en we hebben er geen eentje aangereden gelukkig. Onderweg passeren we regelmatig een vee rooster, zien bordjes met overstekend vee maar het vee zelf zien we niet. Ook zie je restanten van stenen huizen of schuren. Vlak voor Leigh Creek wordt het kaler. We doen hier de boodschappen, vragen bij de info naar de conditie van de wegen want vanaf hier gaan we zogezegd ‘off road’. Plaatsjes zien we verder niet meer, alleen een road house met benzinepomp, restaurantje en/of een supermarktje maar dan heb je het wel gehad. De route heet de Old Ghan . We zien in Morree restanten van de oude Ghan. (de trein). Vanaf Morree rijden we de Oodnadattatrack tot aan William Creek. In Morree zien we trouwens nog overblijfselen van de Afghanse Kameeldrijvers. Bij Alberrie Creek zien we delen van het Mutonia Sculpure Park van kunstenaar Robin Cook. Is gemaakt van afvalresten. Heel apart om te zien maar wel geinig. De wegen zijn nog goed te rijden al zijn het dan gravelwegen e.d. 

Een vrachtwagen geeft leuke stofwolken

Het geeft wel leuke stofwolken achter ons. Maar we hebben gelukkig niemand voor ons zodoende hebben wij nergens last van. Achter ons ook niemand want we zien geen enkele auto. In William Creek stoppen we. Bij de meeste road houses zit ook kampeergelegenheid. Hier zit ook een pub waar we lekker kunnen eten. Er zijn echter geen powersites op de camping, zodoende zitten we zonder licht etc. Ook geen telefoonverbinding, er staat wel een telefooncel maar de kaarten hiervoor zijn uitverkocht.  Na het eten zitten we nog even buiten. Het is wel donker aan het worden maar de temperatuur is nu pas lekker, voordien was het erg warm.

William Creek – Marla

Gisteravond heerlijk gegeten. Helaas zonder stroom ook geen airco want die zit wel in deze andere camper. Vanmorgen verder via de Oodnadattatrack naar Coober Pedy. 

Langs de Oodnadattatrack richting Coober Pedy

Deze weg is wat bochtiger dan gisteren. Maar de natuur is wel fraai om te zien, toch wel apart rijden zo off road. Het rode zand is nu ook beter zichtbaar. Ook nu zien we geen andere auto’s. Naarmate we Coober Pedy naderen zien we de restanten van de opaal op graverij, allemaal bulten en hopen zand en grind. In Coober Pedy zelf is het inmiddels behoorlijk warm, 35 graden. We gaan nog kijken bij een mijnmuseum maar er is laat in de middag nog een rondleiding maar wij wilden eigenlijk verder rijden. We gaan ook nog langs de info, want er is hier wel een netwerk voor onze telefoon maar in Nederland is het midden in de nacht en dan ga je niet bellen. Er zouden in de volgende 2 plaatsen wel een netwerk zijn. Maar dat bleek alleen te gelden voor mobiels van Telstra en niet voor die van ons. Maar we kunnen bij de info wel de mail lezen, het verslag moet dan maar wachten. Er zijn de nodige opaalwinkeltjes, maar de prijsjes zijn niet misselijk, je betaald zo €500 voor een kettinkje! We hopen nog vanavond contact te krijgen met Nederland want  daar wordt tenslotte nog iemand 80 jaar. Marla blijkt een kleinere plaats dan we dachten; een roadhouse met kampeergelegenheid, een supermarkt, benzinepomp en pub. Ze verkopen gelukkig wel telefoonkaarten zodat we toch kunnen bellen, eer we verbinding hebben kost wel even maar het is tenslotte gelukt. Want tenslotte blijven er omstandigheden in Nederland die je toch doen bellen op zijn tijd. Gelukkig is hier op de camping wel elektriciteit zodat we lekker de airco kunnen gebruiken! Het water hier smaakt wat zoutig, zodat we maar extra water in de supermarkt halen. Het zijn echter geen flessen maar een zak van 10 liter!  Die proberen we over te hevelen naar flessen maar geheel en al zonder waterverlies gaat dit niet maar het meeste zit in flessen want het is raadzaam altijd voldoende vocht bij je te hebben.